Zakelijke informatie:
Boek:
De Consequenties
Schrijver:
Niña Weijers
Uitgever:
Atlas Contact
Genre:
Psychologische roman
Bladzijden:
288
Groepje:
Eva
Metz
Kaylee
Ruitenbeek
Chaima
Hauhau
Niña Weijers
Niña
Weijers is geboren in 1987 in Nijmegen. Zij heeft de literatuurwetenschap
gestudeerd in Amsterdam en Dublin. Voordat ze in 2010 mee deed aan de
schrijfwedstrijd Write Now! schreef ze korte verhalen en essays voor
verschillende tijdschriften. Ze is niet altijd bezig geweest met literauur. Van
2009 tot 2014 was ze werkzaam als programmamaker bij het Academisch-cultureel
centrum SPUI25.
Tegenwoordig
is ze werkzaam voor De Groene Amsterdammer en is zij redacteur bij De Gids.Ook
is zij nog steeds bezig met TV; ze heeft een talkshow samen met Simone van
Saarloos genaamd Weijers & Van Saarloos.
In
2014 maakte zij haar debuut met de roman De Consequenties. Na veel uitgeverijen
te hebben bezocht heeft zij voor een kleine uitgeverij gekozen waarbij zij het
erg goed kon vinden met de baas; Atlas Contact. Dit boek heeft de shortlist van
de Libris Literatuurprijs gehaald en heeft meerdere prijzen gewonnen. Het werd
een erg populair boek is is vertaald naar meerdere talen.
Korte samenvatting
Dit boek gaat over de jonge kunstenares Minnie Panis. Minnie gaat veel
experimenten aan in haar leven en maken dit tot een interessante wereld. Deze
roman gaat over een moeilijke keuze; verdwijnen en overleven, en het verlangen
om door een ander gezien te worden.
Samenvatting van internet
Minnie Panis is als baby veel te vroeg geboren. Omdat ze zo klein was, was
het de vraag of ze het wel zou overleven. Na haar geboorte is ze wekenlang in
een couveuse gelegd. In de couveuse groeide ze wat en sterkte ze wat aan. Na
een lange tijd mocht ze mee naar huis, waar de zorg alleen aan haar moeder
overgelaten werd. De vader van Minnie was namelijk nergens te bekennen.
Al snel valt het de moeder van Minnie op dat haar kind niet huilt. Als ze
gaat nadenken, komt ze er zelfs achter dat haar dochter nog nooit gehuild
heeft. Zelfs niet tijdens de geboorte. Ze begint zich onmiddellijk zorgen te
maken, omdat ze zich beseft dat baby’s horen te huilen en Minnie een flinke
ontwikkelingsachterstand kan hebben door haar vroege geboorte. Ze besluit terug
naar het ziekenhuis te gaan, waar ze erop staat dat ze haar onderzoeken. In het
ziekenhuis willen ze Minnie niet verder onderzoeken, omdat ze van mening zijn
dat er niks aan de hand is. Uiteindelijk wordt Minnie naar een centrum voor
huilende baby’s gestuurd. Ze wordt hier behandeld door Johnstone.
Johnstone komt er al snel achter dat Minnie erg gevoelig is voor muziek.
Als hij haar met bepaalde muziek voor de televisie zet, komen al snel de eerste
tranen. De tranen gaan over in een flink gehuil. Minnie huilt eindelijk voor de
eerste keer na haar geboorte.
Tegenwoordig is Minnie een kunstenares. Haar relatie is net verbroken,
omdat ze vreemd is gegaan met een fotograaf. Op een gegeven moment zien ze
elkaar regelmatig. Ze hebben het leuk met elkaar, en elke keer als ze elkaar
zien hebben ze seks met elkaar. Op een gegeven moment komt Minnie erachter dat
ze zwanger is van de fotograaf.
Omdat ze benieuwd is naar haar eigen leven, huurt ze de fotograaf voor drie
weken in. Ze spreekt met hem af dat hij haar drie weken lang overal volgt. Ze
mogen geen contact met elkaar hebben, en als ze elkaar toevallig tegenkomen,
mogen ze niks tegen elkaar zeggen. Daarnaast mag Minnie alleen nog maar met de
fiets door Amsterdam reizen, omdat de fotograaf haar in het openbaar vervoer en
de auto niet kan fotograferen. Na drie weken moet hij de foto’s ergens naartoe
brengen. Ook op dat moment is het niet de bedoeling dat ze elkaar tegenkomen.
Minnie weet niet wanneer de drie weken waarin ze achtervolgt wordt in gaan. Het
is voor haar dus een verrassing om te zien wanneer ze precies gefotografeerd
is.
Een aantal dagen later is Minnie wat door de stad rond aan het slenteren.
Ze gaat naar een café waar ze koffie bestelt en een boek leest. Ze kan zich
echter niet concentreren op het lezen van het boek, omdat haar aandacht bij
haar zwangerschap zit. Ze heeft geen idee of ze het kindje moet houden of weg
moet laten halen. Na het café gaat ze een stukje wandelen. Tijdens haar
wandeling ziet ze dat de sloten bevroren zijn. Zo dom als ze is, loopt ze een
bevroren sloot op. Het ijs is echter nog niet zo hard dat je erop kan lopen.
Hierdoor valt Minnie door het ijs en belandt ze onder een wak.
Al snel komt een man haar helpen. Het is Johnstone, en hij herkent haar
onmiddellijk. Minnie kent hem echter niet, omdat Johnstone haar behandeld heeft
toen ze baby was. Johnstone biedt Minnie hulp aan en vertelt dat ze elkaar
kennen. Minnie is meteen benieuwd naar het verhaal, en besluit mee naar het
huis van Johnstone te gaan.
Thuis wil Johnstone eerst een experiment met haar doen. Hij is namelijk
benieuwd of ze nog steeds zo emotioneel reageert op de muziek als toen ze baby
was. Hij laat haar muziek horen en ziet dat ze geëmotioneerd raakt.
Vervolgens vertelt Johnstone alles over het centrum voor huilende baby’s en
zijn therapie als behandelaar van Minnie. Minnie is onder de indruk. Ze heeft
nooit geweten dat ze te vroeg geboren is, omdat haar moeder dat altijd voor
haar geheim heeft gehouden. Ze weet dus ook niet dat ze ooit behandeld is omdat
ze niet kon huilen.
Na een paar dagen gaat Minnie weer naar huis. Minnie is al die tijd bij
Johnstone gebleven. Ze wil even alles laten bezinken wat Johnstone tegen haar
gezegd heeft. Daarnaast is ze erg teleurgesteld in haar moeder, omdat haar
moeder voor haar gevoel ontzettend veel heeft achtergehouden.
Op een gegeven moment breekt het moment aan waarop Minnie en de fotograaf
hebben afgesproken om de foto’s te gaan bekijken. Minnie gaat zenuwachtig naar
de afgesproken plek. Ze is benieuwd wat de fotograaf voor foto’s gemaakt heeft.
Het feit dat ze niet weet wanneer de foto’s gemaakt zijn, maakt haar alleen
maar zenuwachtiger.
Op de afgesproken plek krijgt ze door een kunstenaar een envelop
overhandigd. In deze envelop zitten de foto’s die de fotograaf gemaakt heeft.
Bij de envelop zit een brief die ze eerst leest. Op deze brief staat dat hij
zich niet aan de afspraak gehouden heeft. Hij heeft namelijk maar een paar uur
gefotografeerd, in plaats van de afgesproken drie weken. Hij legt uit dat hij
haar de dag van de val door het ijs gefotografeerd had, maar te laf was om haar
te redden uit het wak. Hierdoor is hij zo van zichzelf geschrokken dat hij naar
huis is gegaan. Omdat hij Minnie daarna niet meer zag was hij bang dat ze
overleden was. Hij baalt van zijn eigen reactie, en excuseert zich over het
feit dat hij haar niet geholpen heeft.
Een paar dagen na de val door het ijs, ziet de fotograaf dat Minnie weer
thuiskomt. Hij is ontzettend blij dat ze nog in leven is. Tegelijkertijd
schaamt hij zich voor het feit dat hij haar niet gered heeft, waardoor hij geen
contact meer met haar zoekt. Als hij vervolgens ook nog een leuk aanbod voor
een fotoreportage in het buitenland krijgt, besluit hij naar het buitenland te
vertrekken. Tot zijn grote spijt heeft hij dus maar een paar uur foto’s kunnen
maken van haar leven.
Minnie is in de eerste instantie teleurgesteld. Maar als ze de foto’s ziet
is ze blij. Ondanks haar val en angst, is ze blij wat haar overkomen is. Ze
heeft mooie foto’s van haar val én is meer over haar verleden te weten gekomen.
Sterker nog: ze heeft zoveel kracht gekregen, dat ze besluit te verhuizen naar
het buitenland. Één foto neemt ze mee, omdat dat de foto is wanneer ze door het
ijs zakt. Deze foto is haar ontzettend dierbaar geworden en ze hoopt er ooit
nog een prijs mee te kunnen winnen.
Titelverklaring
Deze roman heet ‘De consequenties’. Dit slaat op de keuzes die de
hoofdpersoon Minnie maakt in het boek. Ondanks dat ze een volwassen vrouw is,
blijft ze keuze maken lastig vinden. Ze gaat beseffen dat bij elke keuze die ze
maakt, ook een consequentie zit. Hierdoor wordt keuzes maken voor haar nog veel
moeilijker. Je kunt als voorbeeld een gebeurtenis nemen uit het boek; ze raakt
zwanger van een fotograaf. Ze blijft zich afvragen of ze de zwangerschap wel
door wil zetten: ze is bang dat het kind consequenties met zich mee gaat
brengen.
Er is nog een ander voorbeeld. Ze komt er na de drie weken durende shoot
achter dat haar verleden consequenties met zich mee heeft genomen. Dit komt
omdat haar moeder altijd dingen voor haar verborgen heeft gehouden, hier had ze
nooit van geweten.
Korte mening
Het boek was geschreven op zo’n manier dat het echt aantrekkelijk is voor
jongeren om te lezen. Dit kan zo zijn omdat zij zelf een jonge schrijfster is.
Het heeft een interessante verhaallijn, ondanks dat het een beetje vreemd is,
want wie vraagt er nou aan een fotograaf of hij drie weken lang foto’s van je
wilt maken? Ondanks dat is het wel een grappig en interessant verhaal, je
blijft tenslotte wel steeds maar weer doorlezen. Ook heeft het boek een goed
motto (I really like that moment when the performance becomes life itself),
aangezien hier tenslotte wel het project van Minnie in terug komt.
Recensies van internet
Gedichten
3 gedichten:
1. De voetstappen die ik achterlaat uit Lunchpauzegedichten(1974,
Jan Arends)
De
voetstappen
die ik achterlaat
zijn bezit
van de grond.
Mijn leven
is van het
verleden.
Mijn woord
is in de monden
van anderen.
Ik
ben niet.
Ik was.
Zo
is het
met alle dingen.
Dit gedicht pas goed bij het boek omdat de hoofdpersoon van dit gedicht een
ontwikkeling doormaakt, wat ook met Minnie gebeurt in het boek. Beiden
accepteren het verleden en gaan door met het heden.
2. Photomaton (Simon Vinkenoog)
Zo'n foto is nooit weg,
en ze kosten maar vier voor een gulden*)
Kijk, het lijkt (na drie minuten)
en we staan er nog op, ook.
Omgekeerd natuurlijk, ik zat links
en op de foto's zit ik rechts.
We zijn bruiner
dan in werkelijkheid,
en de schaafwond op mijn neus
blitst overdreven.
Links voorop, dat ben jij.
Ik kan nog niet zo goed wijs uit wat ik zie,
o.a. een blikkerbril met donker glas
en een baard met een snor boven regenjas.
We kijken voorop, jij bovendien opzij-
jij hebt de twee andere.
Ik lach, jij kijkt.
Zo'n foto is nooit weg, tenslotte
en wat is de moeilijkheid? Kleingeld,
ooghoogte, de keuze uit witte achtergrond
of donker gordijn. Kijken of het lijkt.
Dit gedicht past goed bij het boek omdat het grote project van Minnie is
dat er drie weken lang foto’s van haar gemaakt worden en hier wordt verteld dat
een foto nooit weg kan gaan, maar ook niet altijd even waargetrouw is als je
denkt.
3. Nu uit Gedichten voor gelukkige mensen(2008, Bart
Moeyaert)
Ik adem niet, ik zing.
zelfs als ik zucht, klinkt het
per ongeluk alsof ik
een paar noten neurie
die me vannacht, terwijl
ik sliep, zijn voorgezongen.
Het is alsof de lucht
mijn deken is en ik
mijn hoofd het liefst
te rusten leg op het kussen
van mijn longen, de plek
waar ik mijn hartslag hoor
in vierkwartsmaat:
dat ik besta, dat ik besta.
Dit gedicht past goed bij Minnie haar persoonlijkheid. Het gedicht wordt
dromerig gepresenteerd, wat Minnie ook is.
Zelf geschreven sonnet
Minnie
3 weken geleden begon het,
de fotograaf zou een collage maken,
Minni zou proberen harten te raken,
misschien was het niet een al te slimme zet.
Het ijs was zo dun als een laken,
gelukkig werd ze net op tijd gered,
ze deed het tenslotte niet met opzet,
Johnstone hoorde het ijs namelijk al kraken.
Van ver herkende hij haar al,
het kleine meisje dat niet huilen wou,
nu volwassen, maar vroeger zo klein en smal.
Haar lippen waren blauw,
terwijl ze terug liepen als een tweetal,
werd de lucht langzaam donker en grauw.
Pitch
[EVA]
De Consequenties geschreven door Nina Weijers.
Nina Weijers is een zeer jong schrijf talent, ze is namelijk pas 27. Nina
heeft aan een Write Now mee gedaan in 2010, en deze heeft ze dan ook gewonnen.
Write Now is de grootste schrijfwedstrijd voor jongeren in Nederland en
Vlaanderen. Voor deze wedstrijd had ze een kort verhaal geschreven, en hier had
ze dan ook mee gewonnen zoals ik eerder zei. Hierna werd zij door vele
uitgeverijen benaderd en voor haar is het een zeer moeilijke keuze geweest
welke uitgeverij het ging worden. Haar boek De Consequenties is haar debuut
geweest. Hierin beschrijft zij een interessante wereld over een jonge
kunstenares Minnie, die in haar leven allemaal experimenten aan gaat. Er worden
veel dingen beschreven die het tot een interessante wereld maken. Het is een
coming of age verhaal, en dit is goed te merken in het boek. Minnie wordt
steeds volwassener. Je kijkt namelijk al mee vanaf het moment dat ze is
geboren. Het motto van het boek is I really like that moment when the performance becomes life itself. Dit
motto is van Marina Abramovic en komt uit haar biografie. Wij vinden dit een
heel goed gekozen motto omdat het slaat op het project waar Minni zich drie
weken lang mee bezig houdt in het boek.
[CHAIMA]
Ik zal jullie nu meer vertellen over het boek en
waarom het zo anders is dan andere boeken.
Minnie Panis, het meisje dat zonder het te vermoeden
naakt wordt gefotografeerd door haar ex-vriend in haar slaap, is niet zoals
elke cliché personage een slachtoffer. Minnie buigt haar rol als slachtoffer
dus om naar opdrachtgever. hier kun je al aan merken dat het niet een standaard
voorspelbaar boek is wat het interessanter en spannender maakt
Kunst en werkelijkheid zijn de veelvoorkomende thema's
die in dit boek worden besproken, net zoals het toneelstuk GTA5 die vele van
jullie hebben gezien. De grens tussen de werkelijkheid en kunst waren er vaag
net zoals in dit verhaal.
Zoals ik eerder zei, de grens tussen kunst en haar
leven is een vage onduidelijke grens die misschien iets te maken kan hebben
gehad met haar verleden, bij haar geboorte huilde ze niet. Het geluid van leven
liet ze niet horen, zo bleef ze haar leven lang. Stil, dromerig, zoekend naar
haar identiteit in een wolk vol ideeën, vragen en kunst.
[KAYLEE]
Dus om jullie nu volledig te overtuigen; Nina Weijers is een zeer jong en
getalenteerde schrijfster, tot nu toe heeft ze maar één boek geschreven; De
Consequenties. Ze heeft al een aantal nominaties en prijzen in de wacht
gesleept, wat dus al de moeite waard is om haar naam en boek te googelen. Ook
wordt het boek De Consequenties vertaald naar het Frans en Duits, om maar even
aan te geven hoe goed het boek is.
Wij vinden dat ons boek moet winnen, omdat het goed te lezen is, het een
interessante verhaallijn heeft en je goed kan meeleven, wat niet eens hoeft te
komen door de situatie, maar bijvoorbeeld ook de soorten keuzes die ze moet
maken in het boek. Het is op een leuke manier geschreven, wat het dan misschien
wel weer iets aantrekkelijker maakt voor jongeren, wat overigens ook de
doelgroep is. Hierom, zou jij De Consequenties moeten lezen en hierom zou het
de Librisprijs verdienen!
Bronnen
Juryrapport:
Het
boek heeft een fris taalgebruik met veel beeldspraak. Het zit vol met originele
passages wat het boek geweldig maken. Verder is Minnie’s leven fantastisch
beschreven en de versnipperende verhaallijnen en de enorme diepgang van het
boek maken het tot een onvergetelijk boek.
Het
boek heeft ongeveer een doelgroep van 16-25 jaar oud. Het is in ieder geval
niet voor jonger dan 16 jaar aangezien het boek vol zit met kunstverwijzingen
die misschien niet zo interessant zijn voor een dergelijke leeftijd. Het kan
nog wel boven de 25 jaar, maar het verhaal gaat over het levenspad van een
jonge volwassen vrouw die zichzelf nog moet vinden en daarom vind ik dat de
doelgroep tussen die twee leeftijden ligt. Het boek is vooral voor mensen die
zich goed kunnen identificeren met de hoofdpersoon anders zou het misschien
niet zo interessant zijn.
Het
boek heeft een mooi verhaal en de kunstverwijzingen maken het tot een goed
literair boek met diepgang. De hoofdvraag van het boek is ‘Wanneer wordt het
leven kunst?’.
Het
onderwerp dat in dit boek voorkomt is kunst en dat vooral een fantasierijke
kunstwereld. Dit zie je terug in het werk dat Minnie doet, namelijk fotografie,
en al haar projecten en de vervaging van de grens tussen kunst en haar leven.
Ze zit zo diep in haar hobby en passie dat je niet meer uit elkaar kunt halen
wie ze is. Ze is kunst.
Het
boek is in 2014 uitgegeven en dat betekend dat het boek nog net nieuw is. De
onderwerpen en de tijd die in het boek zijn beschreven zijn ook in het heden.
Het
is geen echt gebeurd verhaal en dat maakt het dus fictie. Het is een
zelfverzonnen verhaal dat je meesleept tot het laatste woord.
Wat
het boek zo speciaal maakt is dat je op een gegeven moment mee gaat denken met
Minnie. Zou jij hetzelfde hebben gedaan in haar situatie?
Bovendien
heeft het boek filosofische diepgang. Hiermee bedoel ik dat het niet zomaar
over een meisje gaat die van kunst houd, maar meer dat iedereen zich eens
begeeft in zijn eigen fantasiewereld en dat het je soms zelf kan overnemen.
Denk hierbij aan gameverslaafden die zo diep in een spelletje zitten dat de
buitenwereld precies dat is. Een wereld waar de verslaafde niet wil zijn, een
wereld buiten de zijne.
Het
verhaal is vanuit het hij/zij-perspectief geschreven. Het verhaal wordt vanuit
twee verschillende personages verteld, namelijk vanuit het perspectief van
Minnie en Minnie's moeder.
Het
verhaal is opgedeeld in delen. Deze delen kun je herkennen aan een jaartal.
Deze geven aan in welke tijd het verhaal zich afspeelt. Bovendien zijn die
delen vervolgens onderverdeeld in hoofdstukken. Die kun je weer herkennen aan
vetgedrukte woorden aan het begin van een zin. Wat het boek misschien vervelend
kan maken zijn de tijdsprongen die er veel in voorkomen.