maandag 4 mei 2015

Het land van herkomst (gemixt met de geschiedenis PO)

Het land van herkomst


Titel: Het land van herkomst
Auteur: E. du Perron
Uitgever: Uitgeverij G.A. Van Oorschot BV
Genre: Autobiografische roman
Bladzijden: 502

Geschiedenis PO

Het Land van Herkomst geschreven door E. du Perron
E. du Perron (geschiedenis)
Charles Edgard du Perron werd op 2 november 1899 geboren in Nederlands-Indië, vlakbij Batavia. Zijn vader was een particuliere landeigenaar en tegen ethische politiek, zijn moeder was katholiek en volgde de Indische levensstijl, waarin allerlei inheemse bijgeloven een groot onderdeel waren. Rond zijn 20ste levensjaar hadden zijn ouders besloten om samen met du Perron in Europa te gaan wonen. Ze gingen via Marseille en Parijs naar Brussel, daarna vertrekt du Perron naar Parijs en woont daar een aantal jaar. Hij krijgt een verhouding met zijn dienstmeisje, wie tevens zijn eerste vrouw wordt. Na 15 jaar besloot hij toch maar weer terug te gaan naar Indonesië, waar hun huwelijk vervolgens stopt. Daaropvolgend vertrok hij naar Parijs, waar hij in 1935 zijn bekendste werk schreef: Het Land van Herkomst. In 1939 verhuisde du Perron toch weer terug naar Nederland, samen met zijn tweede vrouw en zoontje, met de reden dat hij zijn Nederlandse vrienden miste. Een jaar later en enkele dagen nadat hij uit zijn eigen huis werd geëvacueerd, stierf hij in Bergen. Tegelijkertijd met een vriend van hem; Menno ter Braak. Echter was zijn dood zelfmoord en de dood van du Perron was een hartkramp.
Ondanks dat du Perron maar een aantal jaren in Nederland heeft gewoond, heeft hij een enorme naamsbekendheid gekregen. Dit komt mede door zijn goede vriend Menno ter Braak. Samen hebben zij het tijdschrift Forum opgericht. Hierin produceerden beiden essays, waardoor ze zeer bekend werden.
Du Perron heeft onder verschillende pseudoniemen boeken uitgebracht. Enkele voorbeelden zijn: Joseph Joséphin, Bodor Guíla en Duco Perkens. Hij gebruikte zijn echte naam pas toen hij terug ging naar Indië. Hij is ook redacteur geweest van verscheidene bladen, zoals Avontuur, Forum en de Nieuwe Rotterdamsche Courant. Ook heeft du Perron nog twee biografieën geschreven over Multatuli omdat hij enorm tegen hem opkeek. Du Perron had het niet zo op literaire prijzen, daarom werd er ook nooit een aan hem toegekend.
De Nederlandse schrijver Kees Snoek heeft in 2005 een biografie over E. du Perron geschreven, genaamd E. du Perron. Het leven van een smalle mens. Het heeft meer dan 1200 bladzijdes volgeschreven over alles dat in het leven van du Perron gebeurde. Het boek bestaat uit verschillende delen, waarin je van alles kan lezen over bijvoorbeeld zijn jeugd, Europa en zijn dood. Dit zijn namelijk de drie delen in één boek verwerkt.

Samenvatting van het boek

http://www.zoekboekverslag.nl/boekverslag-36933.html

Recensies 


http://www.edpg.nl/pdf/beschouwingen/KSkritischeBeschouwing.pdf
http://vorige.nrc.nl/kunst/article1854834.ece/Recensie_Het_land_van_aankomst


Mening


Het land van herkomst is geschreven door E. du Perron. Omdat wij (Marang en ik) met geschiedenis al een presentatie moesten houden over zijn leven en dan ook nog over het boek moesten vertellen, werd dit een lastig karwei. Het land van herkomst is namelijk een autobiografische roman. We hadden eerst wat dingen opgezocht over E. du Perron zelf, waardoor we de historische achtergrond beter konden linken. Dit verpestte het boek wel een beetje in mijn opzicht. Het meeste dat in het boek gebeurde, wist ik namelijk al. Desalniettemin was het een goed boek en gaf het een duidelijk beeld van Indonesië in de tijd rond WOII. 

Het Land van Herkomst
Het door E. du Perron geschreven boek, het land van herkomst, gaat voornamelijk over zijn jeugd in Nederlands-Indië en Parijs in de jaren '30. Het boek slingert van zijn jeugd naar de jaren '30 en andersom. Du Perron spreekt over zichzelf als Arthur Ducroo, een stil jongetje met een grote fantasie. Je komt vooral te weten waarom du Perron is zoals is, wat tevens de essentie van het boek was. Du Perron wilde met dit boek graag de vraag 'wie ben ik en hoe ben ik zo geworden' beantwoorden. Ik vind persoonlijk dat hij dit goed heeft uitgewerkt.
Het begint in Parijs, 1933. Arthur heeft een gesprek met Goeraëff en ze hebben het over hun jeugd. Hier gaan de meeste gesprekken in de jaren '30 over met Ducroo, In de hoofdstukken hierna komt vooral de liefde voor mijn moeder en de haat voor notarissen naar voren, wat komt door iets dat gebeurd is in zijn jeugd, namelijk; hij hield vrij weinig over van zijn familie-erfenissen wat volgens hem komt door de notarissen. Vervolgens komen een vele gesprekken voorbij met vrienden van du Perron, onder doorzichtige schuilnamen. In hoofdstuk 10 komt dan eindelijk een stuk over zijn jeugd. Over zijn wereld omgeven door rijstvelden en wildernissen. Het is allemaal een paradijs voor hem maar zijn brute vader maakt hem het leven een stuk minder leuk. Verderop in het boek kom je steeds meer te weten over de uiteindelijke trots die Arthur (du Perron) voor zijn vader heeft. Het schoolleven lukt hem niet zo goed, dit komt mede doordat Arthur's ouders van hot naar her verhuizen. Uiteindelijk vindt hij een geschikte baan, bij een museum. Dit baantje eindigt al snel voor hem, als zijn ouders naar Europa willen verhuizen. Aan het einde van het boek, praat hij vooral veel met Wijdenes en Hille (zij hebben de rol van ter Braak en Batten, twee goede vrienden van du Perron). Ook komt de reden voor de haat voor de notarissen naar voren (wat ik al eerder vertelde). In de laatste paar hoofdstukken komt de werkelijke chaos in Parijs naar voren. Parijs is natuurlijk in rep en roer door de kleine opstanden en protesten van de rechtse tegenstanders van de derde Republiek (je moet je natuurlijk voorstellen dat je in 1934 leeft en er weer een oorlog zit aan te komen).



Boek en onderwerp
Wie het boek ‘het land van herkomst’ voor het eerst openslaat, zal onder de indruk zijn. Gauw genoeg zal de lezer zich beseffen wat voor bijzonder boek hij in handen heeft. Vanwege het autobiografische karakter, is het verhaal intrigerend en uniek. Het is dan ook logisch dat de schrijver, Charles Edgar du Perron, velen harten heeft veroverd. Hiermee heeft hij een onuitwisbare indruk gemaakt.
Zoals eerder is verteld, vertelt du Perron onder andere hoe hij opgroeide in Nederlands-Indië. In ‘het land van herkomst’  beschrijft hij zichzelf als een stil jongetje. Een jongetje vol met fantasie. Dat Indonesië, en voormalig Nederlands-Indië, hem inspireerde, valt al snel op. Deze inspiratie is verwerkt tot woorden en zinnen. Deze klinken in het hele boek door. Daarom ben ik nu benieuwd naar de link die hij tussen zijn boek en Indonesië heeft gelegd. Indonesië, zijn land van herkomst.
In het boek ‘het land van herkomst’ lopen twee gebeurtenissen door elkaar. Deze gebeurtenissen kennen meer verschillen dan overeenkomsten. Want, ze spelen zich op verschillende tijdstippen plaats. Desondanks hebben beiden grote invloed op Eduard du Perron gehad.
De eerste gebeurtenis is de beschrijving van du Perron’s geboorte in 1899, en zijn daarop volgende jeugd. Du Perron groeide op in, het nu voormalige, Nederlands-Indië. Zijn ervaringen als kind vertelt hij in geuren en kleuren. Zo vertelt hij over de bijzondere sfeer die hij hier ervoer. Een sfeer die haast paradijselijk genoemd kon worden. Du Perron was een van de weinige blanke kinderen, die opgroeide samen met Javaanse jongens. Druk om school hoefde hij zich niet te maken. Maar zich vervelen, dat hoefde hij niet. Hij had genoeg kindermeisjes om zich heen, die hem konden vermaken.
De bovenstaande situatie wordt afgewisseld met gebeurtenissen uit de jaren ‘30. Hier laat du Perron een totaal andere kant van hem zien. De kant waarin hij al is opgegroeid, en in Parijs woont. Hoewel hij Nederlands-Indië dan fysiek heeft verlaten, draagt hij het land mentaal nog altijd met zich mee. Uit deze situatie blijkt dat een groot deel van du Perrons’ inspiratie hieruit is voortgekomen. Dit was grotendeels de inspiratie die hem ertoe bracht ‘het land van herkomst’ te schrijven.
De overgang van een niet-westers naar een westers land is natuurlijk niets. Begrijpelijk is dan ook dat du Perron allerlei gevoelens ervoer. Gevoelens, die hij nooit eerder heeft gehad. Of, die in ieder geval nooit naar boven zijn komen drijven.Zo is het gevoel van ontheemding erg belangrijk. Eduard is, samen met zijn familie, namelijk niet vrijwillig naar het Westen gegaan. Maar, door het mislukken van de rijstpellerijonderneming zat er niets anders op. Zonder inkomsten kon het gezin niet rondkomen. In dit opzicht zou je Eduard du Perron kunnen beschouwen als een vluchteling. Gevlucht voor de falende onderneming, op zoek naar een bron van inkomsten.
Een ander gevoel, dat je als motief zou kunnen beschouwen, was het ophalen van jeugdherinneringen. Deze herinneringen heeft du Perron neergezet in ‘het land van herkomst’. Het is begrijpelijk dat du Perron deze jeugdherrineringen ophaalt. Want, wanneer je in een totaal onbekende omgeving terecht komt, zul je vroeg of laat je nieuwe omgeving met het oude vergelijken. En aangezien du Perron is opgegroeid in Nederlands-Indië, zijn oude omgeving, is dit dan ook een veelbesproken onderwerp.

Daarnaast is de eerlijkheid een belangrijk motief. Het kan misschien wel beschouwd worden als een van de belangrijkste thema’s van het boek. Dit komt door de zeker openheid die du Perron uitstraalt. Hij houdt niets achter, en legt zijn levensverhaal als het ware open en bloot. Zo vertelt hij over hoe hij, als klein jongetje, tegen zijn ouders aankeek. In zijn ogen had zijn vader een autoritair gezag. Het hardhandig handelen kon zorgen voor angstaanjagende situaties. Zeker voor zo’n kleine jongen, die het zich persoonlijk aantrekt. Gelukkig biedt zijn moeder troost, en kan de kleine Eduard bij haar schuilen.
Bovenstaande gevoelens zijn heel persoonlijke ervaringen. Desondanks kiest du Perron ervoor deze ervaringen te delen, en niet te verzwijgen. Dit getuigt van een zekere trouw en eerlijkheid naar de lezer toe. Deze gevoelens worden in het boek uitgebreid beschreven. Daarom zou je ook wel kunnen spreken van thema’s.


Tijdens het lezen van het boek, zie je langzamerhand een rode draad ontstaan. Deze draad zou beschouwd kunnen worden als Nederlands-Indië. Dit land speelt een grote, algemene rol in het verhaal. Zij komt zo nadrukkelijk naar voren, dat het een overkoepelend geheel wordt. Deze draad is samen met de thema’s als ontheemding, jeugdherinneringen en eerlijkheid onlosmakelijk verbonden. Het biedt du Perron houvast. En daarmee biedt het ook ons, de lezers, houvast. Zo kunnen wij, samen met du Perron, even kunnen terugkeren naar het land van herkomst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten